Esad

Mijn naam is: Esad Garibovic.

Ik ben geboren op 26 oktober 2005.

In een vertrouwde, veilige omgeving kan ik goed functioneren. Daarnaast zorgt de structuur van de dag ervoor dat ik blijf leren en nieuwsgierig ben. Ik houd van luisteren naar (Bosnische) muziek en kijk met mijn tablet graag naar allerlei filmpjes van Mr. Bean, K3, Buurman en Buurman en nog veeeeeeeeel meer. Ik weet ook precies hoe ik die kan vinden. Mijn ouders hoeven mij daar niet bij te helpen. Mijn familie praat Nederlands en Bosnisch met me. Als ze niet te ingewikkelde zinnen gebruiken, begrijp ik dat best wel.

Ik vind het niet fijn om alleen te zijn, ik ben in gezelschap van anderen. Thuis is dat in de woonkamer samen met mijn ouders en mijn zus en overdag is dat bij de dagbesteding met de kinderen van mijn groep De Kameleon in ons eigen lokaal.

 Als ik overdag niet naar de dagbesteding ga, ga ik thuis wel eens een eindje wandelen of fietsen met de tandemfiets, maar dan moet mijn familie wel mee. Alleen de straat op gaan is voor mij niet veilig. Met auto ritjes maken vind ik superleuk. Het maakt niet uit waar we heengaan, op bezoek gaan bij familie vind ik ook heel gezellig. Ik doe dan wel mijn eigen ding en men moet zich dan niet teveel met mij bemoeien. Ik geniet op mijn manier. 

Bij de dagbesteding, waar ik van maandag t/m vrijdag naar toega, heb ik vaste begeleiders die ervoor zorgen dat we ons niet vervelen. Ik kan niet praten. Door het pictogrammensysteem weet ik de structuur van de dag en dat biedt mij houvast. Samen met de andere kinderen van de groep doen we allemaal verschillende activiteiten. We gaan bijvoorbeeld papier ophalen in de wijk, gymmen in de gymzaal, snoezelen in de snoezelruimte, koken en verder moet ik zelfstandig werkjes doen. Door een overdrachtschriftje weten mijn ouders wat ik overdag doe en eigenlijk ben ik altijd heel vrolijk en zit ik goed in mijn vel. Op zaterdag ga ik naar de zaterdagopvang. Dan zijn er andere vaste begeleiders en mogen we lekker chillen. Er is iedere week een ander programma, maar daar heb ik geen last van. De zaterdagopvang is in hetzelfde lokaal van de dagbesteding, dus dat is voor mij heel vertrouwd.

 Ik vind het belangrijk dat mensen aardig tegen me zijn en niet tegen me schreeuwen of aan me gaan trekken. Ik heb wat tijd nodig om dingen te begrijpen, dus moeten mensen geduld met me hebben. Soms wil ik ook wel eens gewoon lekker even op mezelf rustig zitten, maar ik hoef dan echt niet alleen in een aparte ruimte te zitten. Dat hoeft niet.